Vitra, Weil am Rhein
De Vitra campus en het museum, van Charles Gehry 1989, aan de Charles Eamesstrasse in Weil am Rhein stonden al een hele tijd op mijn verlanglijstje, niet in de laatste plaats vanwege zoveel prachtige en iconische designstoelen van bijna alle grote ontwerpers. In maart 2017 was het eindelijk zover. Nog net in Duitsland, maar vlak bij Basel ligt de campus. Wat er echt uitsprong voor mij waren het VitraHaus uit 2010 en het Schaudepot (met alle designstoelen) van rode baksteen van Herzog & de Meuron. Maar ook het congrespaviljoen van Tadao Ando (1993) en de brandweerkazerne van Zaha Hadid (1993) en de verschillende ‘projecten’, zoals bijv de Glijbaantoren van Carsten Holler, zijn zeer de moeite waard!
De volgende tekst komt van de site van Vitra zelf:
In 1981 a great fire destroyed a major part of Vitra’s manufacturing facilities in Weil am Rhein in Southern Germany near the Swiss and French border. In the time since, an ensemble of contemporary architecture has been constructed on the premises: The Vitra Campus.
Zaha Hadid realised the construction of her first building here. Tadao Ando erected his first structure outside of Japan. Frank Gehry and Nicholas Grimshaw laid their first cornerstones on the European continent.
The architects Herzog & de Meuron and Alvaro Siza are likewise represented, and SANAA constructed its first industrial facility here. Works by Richard Buckminster Fuller, Jean Prouve and Jasper Morrison complete the Vitra Campus
Santiago Calatrava, Rio de Janeiro
Museo do Amanha
Afgelopen winter heb ik een bezoek gebracht aan het Museo do Amanha van Santiago Calatrava. Het ‘Museum van Morgen’ staat in het oude centrum van Rio de Janeiro aan het water op de Maua pier. Het dak ’steekt’ 75 meter over het museumplein aan landkant en 45 meter richting Guanabara baai. Het is geopend in december 2015 en het is een enorm indrukwekkend ‘gebouw’, dat als een soort pre-historisch dier over het plein steekt.
Tuinen, fietspaden en een enorme, spiegelende vijver omringen het 18 meter hoge museum, waardoor het als het ware lijkt te drijven op het water.
De architectuur is ‘Valencia-achtig’, oa door ook hier gebruik te maken van het water en enorme vijvers. Binnen-en buitenkant zijn echt de moeite waard, het museum zelf viel mij wat tegen, maar dat is persoonlijk natuurlijk.
Calatrava:
“The city of Rio de Janeiro is setting an example to the world of how to recover quality urban spaces through drastic intervention and the creation of cultural facilities such as the Museum of Tomorrow and the new Museum of Art,” said Santiago Calatrava. “This vision led us, in our first designs, to propose the addition of a plaza outside the Museum. The plaza creates a more cohesive urban space and reflects the neighborhood’s greater transformation.”
“The idea is that the building feels ethereal, almost floating on the sea, like a ship, a bird or a plant. Because of the changing nature of the exhibits, we have introduced an archetypal structure inside the building. This simplicity allows for the functional versatility of the Museum, able to accommodate conferences or act as a research space,” said Calatrava.
As a building is resistant to forces acting upon it, a person must be equally tenacious in life.
— Santiago Calatrava
De entree en het interieur van het Museo do Amanha
MOCA Shanghai
Het MOCA (Museum Of Contemporary Art) Shanghai in het People’s Park in Shanghai is niet een heel bijzonder gebouw met die spiegelende, donkere, glazen platen. En van binnen echt Chinees. Een vrij kleine en simpele entree met een niet echt geïnteresseerde kaartjesverkoper in een dikke winterjas; omdat het gewoon erg koud is binnen.
Het is er niet druk als ik er ben. En er is ook weinig personeel te zien. De collectie is eigenlijk best goed en dat verwacht je niet meteen. Chinese kunstenaars, mij niet bekend, en dat zegt niks, maar met erg leuk en goed werk!
Vooral de grote beschilderde zijden doeken van Yu Hong zijn prachtig en de Shan Shui Within expositie met een mix van traditie en modern ziet er erg goed uit!
